خود تحليلي 98923

ده قدم تا نشاط دکتر ديويد برنز رو ميخونم. (براي بار چندم) البته اين دفعه سعي ميکنم منسجم تر بخونم، تمرينهاش رو هم حل کنم. مثلا پايان فصل اول بهاي خوشبختي درخواست کرده که برخي هدفهاي را تعريف کند و فرض کرده اگر عصاي جادويي داشتيد و مي توانستيد همه مسايل را حل و فصل کنيد در فهرست خواسته‌هايتان چه مي‌نوشتيد؟ زندگي‌تان چه تغييري مي‌کرد؟ آيا بر افسردگي غلبه مي‌کرديد؟ آيا خواهان عزت نفس بيشتري بوديد؟ آيا با ديگران صميمي تر مي‌شديد؟ آيا مولدتر و موفق‌تر مي‌شديد؟ دست کم سه هدف شخصي را که با خواندن کتاب ده قدم تا نشاط مي خواهيد به آن برسيد مشخص سازيد: الف: 1- چون فکر ميکنم درک از واقعيات پايه ست و شرط اول يه رفتار مناسب و مفيد، پس اميدوارم بتونم درک بهتر و منطبق‌تري از واقعيات پيراموني داشته باشم (نه از وراي خواسته‌ها، ارزوها و يا نظام ارزشي فيلتر کنم) در ادامه اگر درک بهتري از واقعيات داشته باشم (که نيازمند يک روند مستمر و توجه به خطاهاي شناختي و تله‌‌هاي ذهني براي بهبود درک مي‌باشد) نيازمند کسب دانش و مهارت براي اثر گذاري و مديريت بر بخشي که قادر به کنترل و مديريت آن هستم. کسب مهارت نيازمند يک نظم کلي، استمرار و شکيبايي ست و البته بهبود عملکرد با توجه به دستاوردهاست همه اين خواسته من را مي برد به آن دعاي معروفي که از مرحوم دکتر شريعتي بياد دارم «خدايا آرامشي عطا کن تا بپذيرم آنچه را نمي‌توانم تغيير دهم و شهامتي که تغيير دهم آنچه را که مي‌توانم و دانشي که تفاوت اين دو را بدانم» 2- اميدوارم بتوانم رفتار بهتري در تعامل با افراد، همکاران و بخصوص خانواده‌م داشته باشم. رفتار بهتر يعني شنيدن نظر مخالف بدون برافروخته شدن، توان بيان نظر بدون از کوره در رفتن، مطمئن شدن از اينکه نظر گوينده را تا حد امکان درست فهميدم بدون اينکه دنبال مچ گيري باشم و اطمينان از اينکه توانستم نظرم را خوب بيان کرده باشم بدون اينکه انتظار داشته باشم نظرم را تأييد کنند. 3- درک بيشتر و بهتر تفاوتهاي فردي و اينکه افراد با توجه نظام ارزشي شان بهترين رفتار خود را ارائه مي‌دهند. البته ممکن ست بهترين رفتار انها در نظام ارزشي من بهترين رفتار نباشد! ديگران الزام ندارند مطابق ميل، خواسته و ارزشهاي من رفتار کنند. پيش‌فرضهاي من،‌ پيش فرض هاي من هستند ممکن ست که در عناوين با خيلي ها اشتراک داشته باشم، اما مطمئنا در مصاديق تفاوتهاي زيادي وجود دارد. 4- درک محدوديت منابع (اعم از زمان«عمر»، انرژي «توان»، بستر و ظرفيت‌هاي در دسترس 5- آزادي قبل از شروع انتخاب و شروع رفتارست، نتايج يک فکر و يک رفتار تقريبا در يک بازه زماني و در يک دامنه‌يي وراي انتظار ما و بدون امکان تغيير اجبارا رخ خواهد داد. تنها در رفتار بعدي ست که مي‌توان نتايج حاصله را تعميق کرد يا تعديل 6- وفاداري به يک هدف حداقل در يک بازه زماني قابل قبول 7- مقايسه کردن به منظور ارزيابي و بهبود عملکرد نه بعنوان دستاويز خود تخريبي يا غرور ب: اميد به اينکه دخترم کمتر از من رنج ببرد، بهتر از من فرصت رشد داشته باشد کنجکاوي!...