خوشا آنانکه با عزت ز گیتی بساط خویش برچیدند و رفتند زکالاهای این آشفته بازار محبت را پسندیدند و رفتند خوشا آنانکه در این باغ چون گل صباحی چند خندیدند و رفتند خوشا آنانکه در میزان وجدان حساب خویش سنجیدند و رفتند نگردیدند هرگز گرد باطل حقیقت را پرستیدند و رفتند خوشا آنانکه بر این صحنهٔ خاک چو خورشیدی درخشیدند و رفتند خوشا آنانکه از پیمانهٔ دوست شراب عشق نوشیدند و رفتند خوشا آنانکه در راه عدالت بخون خویش غلطیدند و رفتند خوشا آنانکه بذر آدمیت در این ویرانه پاشیدند و رفتند خوشا آنانکه پا در وادی حق نهادند و نلغزیدند و رفتند ز تقوی جامه بر تن کن که پاکان ز تقوی جامه پوشیدند و رفتند خوشا آنانکه بار دوستی را کشیدند و نرنجیدند و رفتند (رسا) در راه خدمت باش کوشا خوشا آنانکه کوشیدند و رفتند کنجکاوي!...