پايان مردي به نام اوه

نويسنده با چيره‌دستي کنش و واکنش ها را مثل پازل چنان چيده که نميشود انتظاري جز اين داشت، اطلاعات را بخوبي و به اهستگي به خواننده منتقل مي‌کند. وجود يک شخصيت مثبت ايراني در اين رمان براي من ايراني جذابترش کرد، جالبه فک ميکردم غربي ها فک ميکنن ما ايراني ها همه مون تروريستيم! رماني با جلوه‌هاي طنز و شاد همراه با غمي عميق در برخي مقاطع، پايانش هم محشر بود. پ ن: خودم رو در اوه ديدم، البته معايبش رو دارم بدون محاسنش کنجکاوي!...